«Ποιήματα δε γράφουμε μόνο για να γίνουμε ποιητές, αλλά για να φωτίσουμε τον μέσα μας κόσμο»
Σήμερα που η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει,DOCTV.GR
20 Δεκεμβρίου 2017
πάλι, μια δεκάρα,
που η φύση υφίσταται τη μεγαλύτερη
στην ιστορία της καταστροφή,
που πλήθη ολόκληρα τρέχουν σαν σκυλιά
πίσω απ’ τον αφέντη τους,
τον εύκολο πλουτισμό, ενώ άλλα πλήθη,
ακόμα μεγαλύτερα,πεθαίνουν μέσα στην ανέχεια,
είναι παρήγορο να βλέπεις στα γραπτά νέων παιδιών,
προβληματισμό για τα μέλλον αυτού του κόσμου. […]
Ωστόσο, ποιήματα δε γράφουμε μόνο για να γίνουμε ποιητές,
αλλά για να φωτίσουμε τον μέσα μας κόσμο και,
κατά συνέπεια, τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται,
αγαπούν και συμπάσχουν, υπάρχει ελπίδα.
Χέρια
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν -τάχα χαιρετώντας- σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή το χειρότερο τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.
Επιμύθιο Ι: Καλύτερα ν’ αποχτήσεις κάτι κι ας το χάσεις, παρά να μην αποχτήσεις ποτέ τίποτε.
Επιμύθιο ΙΙ: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Ο Αργύρης Χιόνης (22 Απριλίου 1943-25 Δεκεμβρίου 2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή Απόπειρες φωτός (εκδ. Δωδεκάτη Ώρα). Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους. Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα, από καρδιακή προσβολή.
εμφάνιση σχολίων